توی روزنامه خوندم شنبه تویز آر آس برای بچه ها برنامه داره. نگارین هم که عاشق این جشنها هستند. رفتیم اونجا و تو مسابقه شرکت کردیم. سئوال اولی رو بلد نبودم خیلی سخت بود ولی میدونستم در هر حال میتونیم برگه های قرعه کشی رو برداریم.از قضا یکی از اجراکنندگان برنامه ایرانی بود. البته ایرانی هیچی بلد نبود فقط باباش ایرانی بود.
شانس کچل من و دخترهام ، جایزه نگار یک بسته کارت بازی بود که اونهم پسرانه و به نگین هم پستونک افتاد. منم دو سه تا گل سر و مداد. خلاصه حسابی ضد حال بود. اون همه راه با نگارین رفته بودیم اونجا و شانس سه تاییمان اینقدر بد بود. دیگران اینقدر جایزه های خوبی می گرفتند که با مال ما قابل مقایسه نبود. وقتی آدم بد شانسه نمیشه کاریش کرد. آخر برنامه رفتم با ایرانیه چاق سلامتی کنم و باهاش بیشتر آشنا بشم . بعد از آشنائی بنده خدا جایزه های نگارین رو عوض کرد و می گفت برای ما که فرقی نداره. خلاصه اینقدر به اشون چیزی داد که من شرمنده شدم.
آره اینم معرفت یک ایرانی زاده آلمانی که دخترهای من رو حسابی خوشحال کرد. ما هم ضرر نکردیم هم جایزه ها عوض شد هم یک ایرانی دیدیم.